Thuisspel

Ze legde het kleedje voor de straatdeur. Daarna legde ze haar spullen op orde. Theepot eerst, dan de koffiepot, en als laatste een plantenbak .. Ah, ja ook nog een flesje eau de cologne met citroen geur niet te vergeten!!

Haar moeder hield ervan gasten te ontvangen. Vandaag bezoek ik jou, morgen bezoek jij ons. Dat was een vaste ritueel van gasten ontvangen en wederzijds bezoeken. Zo had ze het van jongs af aan aangeleerd dag na dag.

Nerkiz hield hier nog steeds van. Ze wachtte nu alleen nog op haar vrienden. Als eerste kwam Leyla aan, daarna Ülkü, Nihal, Sibel en Ferah. Ze waren nu voltallig.

Ze zei welkom. Citroen cologne stroomde in hun handen.

Leyla wreef over haar handen. Vervolgens snoof zij de geur op en het opende haar adem. Daarna wreef ze haar handen over haar gezicht. De ultieme manier om de dag fris te beginnen.

De eerste glaasjes thee werden aan de gasten gegeven. Trouwens, ook de koekjes werden voor de gasten geplaatst. Ze vroeg hen of ze een citroen stukje wilden in hun thee. Ze wilden allemaal wel een stukje.

En praatten verder…

Nu is het tijd voor koffie. Natuurlijk moet het Turkse koffie zijn. Eerst het koffie drinken, dan volgt waarzeggerij.

Maar je mag niets overhaasten bij deze koffie. Omdat haasten verkeerd begrepen kan worden door de gasten. Ze zouden anders denken dat ze moeten vertrekken hierna.

Nihal keek deze keer in het koffiedik, ze zei dat hij bruine ogen had. Komt dat door de kleur van koffie? Ze had het juist..

‘Ja, je ziet hem elke dag, maar je ziet hem niet echt staan’ jammer’ zei Nihal.

Hoe wist zij dat? Vrouwen zouden zeggen ‘je moet niet in voorspellingen geloven, maar blijf niet zonder voorspelling in je leven.’ Amai!..

Ze vroeg op haar beurt wat ze moest doen. Nihal was vandaag op alles voorbereid. Ze haalde een glazen bol uit haar tas. Ze had het al eerder in films gezien. De vrouw wreef dan met haar handen over de bol en las de toekomst.

Ferah deed ook mee nu en zei: wees moedig. Het was als in een film. Nou, dit was het thuisspel…

Toen gingen de moederjes van de thuisspel terug naar hun eigen huisjes.

Hoe zit het dan met de vaders? Wat doen die op die op zulke momenten? Als ze niet op het werk zijn natuurlijk. Op de stamcafe, ‘kahvehane’ zitten natuurlijk. Ergens dicht in de buurt. Het is verboden voor vrouwen.

Eigenlijk is het niet echt verboden, maar het is niet zo traditioneel. Maar Nerkiz ging daar toch heen om af en toe iets te vertellen. Soms zelfs zomaar. Zonder reden…

Nerkiz loop nu naar de koffie winkel. In haar hoofd klinkt steeds ‘Wees moedig’, de woorden van Ferah.

Deze keer miste zij zijn ogen niet toen hij de stamcafe binnenkwam. Hij keek recht in de smaak van koffie in haar ogen.

Zij geloofde dat de hemel niet zo kleurrijk was als men in Alice in Wonderland deed geloven.

De hemel was eigenlijk bruin…