Bazen kalandır ayrılan

Bir ilişki nasıl başlar, nasıl biter?.. 

Aslında tutunacak bir dal arayışıdır. Ya da aşılama, belki mayalanma.. Peki ya tutmazsa?..

Öyle ya, hep bir noktadan tutunuveririz boşlukta gezinirken. Bazen hikayesidir tanıdığımız insanın, bazen bizde olmayan birşeyler.. Kendine çeker…

Hep iki parça olarak devam ederiz aslında, tek parça olmanın hayaliyle.. 

Sonra başlar ittirmeler, çekilmeler.. Ama cesaret işidir yüzleşmek. Sorumluluk ister ayrılmak. Ve bekleriz ki diğeri bırakıp giden olsun. 

Aldatırız mesela.. Aslında bilinen ilişki bittiğindendir yenisinin başlaması.. Ya da yetmez gelmiştir… Sonra yük… Ama söylemek cesaret ister. Giz’leniriz.. Giz olmayı biz olmaya yeğleriz… 

Halbuki biz’in içindedir ayrılık da.. İçimizdedir ya, bize yüklemek sorumluluk ister elbette. Zira yarısı kendimiz…

Derken gider birisi.. Aslında gitmemiştir, perde arkasında gidenin peşine takılmıyordur sadece..

Sonra şiirler, şarkılar…

Murathan Mungan o yüzden demiş:

Kimdi giden kimdi kalan 
Giden mi suçludur herzaman? 
Ne zaman başlar ayrılıklar 
Dostluklar biter ne zaman 

Her geçen gün bir parça daha 
Aldı götürdü bizden 
Aynı kalmıyordu hiçbir şey 
Değişiyordu herşey 
kendiliğinden 

Artık çözülmüştü ellerimiz 
Artık bölünmüştü yüreğimiz 
Birimiz söylemeliydi bunu 
Ötekini incitmeden 

Kimdi giden kimdi kalan 
Aslında giden değil 
Kalandır terkeden 
Giden de 
bu yüzden gitmiştir zaten

Aylin Aslım da muhteşem yorumlamış:

Sevgiyle kalın.